Gronów

Opis

Wieś - owalnica położona na obszarze historycznej Ziemi Lubuskiej i diecezji lubuskiej ma rodowód niewątpliwie słowiański, co potwierdza również niemiecka nazwa Grunow, choć najstarsze dane pochodzą z okresu XIV-wiecznej kolonizacji niemieckiej. Liczył wówczas Gronów 54 łany ziemi, w tym 4 łany plebańskie, co dowodzi istnienia samodzielnej parafii. Właśnie kościół, murowany z kamienia i cegły o wątku wendyjskim (słowiańskim), wg źródeł kościelnych w stylu romańskim, mógłby stanowić metrykę wsi. Na ogół przyjmuje się, że pochodzi on z XV w., choć S. Kowalski datuje go na wiek XIII, podkreślając gruntowna budowę świątyni na przełomie XV-XVI w. Z kolei R Bergau datuje budowę na rok 1598.
Najstarsza wzmianka o Gronowie i parafii pochodzi właśnie z księgi gruntowej kościoła lubuskiego z 1405r. Wieś należała do rodu von Schlabendorf, od którego w 1450r. kupiło ja miasto Ośno. W 1458r. elektor Fryderyk I nadał Gronów miastu Ośnu wraz z lennem kościelnym. Aż po wiek XIX dochody z Gronowa i Połęcka zasilały kasę miejska. W XVII wieku dokonano częściowej przebudowy kościoła, a także dobudowano kruchtę. Dokonał tego, jakby wynikało z chorągiewki na dachu (data, orzeł i litery J.R.M) major Jakub Rotenburg w 1672r. Większość wyposażenia pochodziła z tego okresu : ołtarz, chrzcielnica, z 1608r., ambona z 1660r., dzwon odlany w 1643r. przez Chrystiana Finckena na koszt mjr. Rotenburga i jego rodziny, która musiała zapewne dzierżawić posiadłość. Drugi dzwon z 2 połowy XVII w. pochodzi z ludwisarni Franciszka Sebastiana Voillarda. Trzeci dzwon średniowieczny był bez napisów.
W 1809r. wieś składała się z 11 chłopów, 3 zagrodników, 2 chałupników i kuźni, łącznie 148 mieszkańców w 21 domach. Do wsi należało już tylko 30 łanów ziemi.
Kościół obsługiwany był przez diakon z Ośna. Kościelna zależność wsi od Ośna istniała jeszcze chałupników 1913r. (i odtworzona po wojnie w Kościele kat.) W 1842r. kościół był ponownie remontowany. W 1913r. Gronów liczył 234 mieszkańców i 1369 ha ziemi.
Wieś została wyzwolona przez oddział 8 Armii Gwardyjskiej 02.02.1945r. Tuż po wojnie wieś stanowiła gromadę w gminie Ośno, a w latach 1953-73 podlegała Gromadzkiej Radzie Narodowej w Czarnowie. Kościół, aczkolwiek czynny już wcześniej, poświęcony został dopiero 15.06.1961r. W 1958r. wieś liczyła 145 osób, wg Narodowego Spisu Powszechnego w 1970r. -167 osób (85 kobiet), w 1978r. 154 (71 kobiet).
Dziś wieś zamieszkuje 134 osób.

Źródło: www.osno.pl