Wieś Wysoka usytuowana jest  w południowej części  województwa lubuskiego, w powiecie zielonogórskim. Położona jest w zachodniej części gminy Nowogród Bobrzański. Graniczy z gminą Bobrowice. Nazwa niemiecka to WEISSIG - może ona pochodzić od słabo urodzajnych gleb białych piaszczystych (Weiss-= biały). Nazwa polska Wysoka na pewno bierze się od ukształtowania terenu i ma ponad 1000 letnią przeszłość. Dawniej wieś należała do powiatu krośnieńskiego.

W 1939 roku wieś Wysoką zamieszkiwało 233 mieszkańców – Niemców, na powierzchni około 1000 ha, wieś miała ok. 490 ha, majątek drugie tyle pól, łąk, bagien i lasów.

Najstarsza notatka pochodzi z 1539 roku, wspomina  Markgrafa Hansa, który podpisał rejestr lenny majątku Weissig. W 1634 roku wspomina się o tym rejestrze oraz o baronie von Troschke, jako o patronie miejscowego kościoła. W XIX wieku dotychczasowa majętność rycerska przeszła we władanie mieszczan.  Z późnego średniowiecza pochodzą informacje o dokonanych naprawach i rozbudowie kościoła. Wielce ceniona była ośmioboczna kamienna chrzcielnica przyozdobiona płaskorzeźbami, takimi jak: krucyfiks, sceny z życia Jezusa, Jana Chrzciciela, Arki Noego i inne. Była też jeszcze starsza chrzcielnica cynowa i naczynie do polewania chrzczonego (w kształcie butli) z napisem z roku 1658 „weissigsche kerchen flasze” czyli kościelna butla chrzcielna. W kościele były też dwie kamienne  tablice3 o poległych w czasie wojen. Na wieży dzwonnej zawieszono dwa dzwony z raku 1710 i 1818. Do roku 1945 kościół w Wysokiej był kościołem ewangelickim i należały do niego wsie: Wysoka, Łagoda, Pajęczno, Sterków i Podgórzyce. Po roku 1945 stał się kościołem katolickim, kościołem filialnym parafii Koźla pod wezwaniem Świętej Teresy.

Wieś Wysoka stanowiło 55 posesji, dom dziedzica majątku ziemskiego, leśniczówka, dom służb majątku, plebania i szkoła. Mieszkańcy wioski żyli z pracy na roli. Większość zatrudniała się do uprawy pól i zbiorów w majątku, równocześnie prowadząc swoje małe gospodarstwa rolne. Majątek był głównym pracodawcą (parobkowie i służące). Niektórzy podejmowali naukę zawodów rzemieślniczych.
Wieś Wysoka oferowała swoim mieszkańcom:
- duży kościół z ambonami i organami, przy kościele znajdowała się plebania, w której zamieszkiwał i urzędował pastor
- nową szkołę, która została wybudowana w 1907 roku, stara niestety się spaliła. W nowej szkole znajdowały się dwie klasy lekcyjne oraz mieszkanie dla kierownika i nauczyciela. Szkoła służyła dzieciom z Wysokiej, Łagody i Pajęczna
- dwie oberże, punkt pocztowy, piekarnię, sklep zwany kolonialką oraz interes obuwnika
- młyn wodny znajdujący się obok rzeki Bóbr
- warsztat kołodziejski i kowalski
- przedszkole, które dobudowano w pobliżu szkoły w 1939 roku.

Druga wojna światowa 1939-1945 sprowadziła na Wysoką cierpienia i uciążliwości. Do wsi wkroczyła Armia Czerwona. 24 czerwca 1945 roku nastąpiło przymusowe wygnanie – opuszczenie przez Niemców swoich gospodarstw. Po wojnie do Wysokiej zaczęła napływać ludność z różnych stron, a w szczególności ze Wschodu. Osiedliła się tutaj na dobre, utworzyła gospodarstwa rolne, wprowadziła swoje tradycje.

Powierzchnia wsi Wysoka na dzień 31.08.2006 r. wynosiła  1239.1311 ha. Pod względem powierzchni wieś ta należy do miejscowości o średniej wielkości w gminie Nowogród Bobrzański.  Wieś Wysoka na dzień 31.08.2006 r. zamieszkiwało 139 osób za meldowanych na pobyt stały. Mieszkańcami Wysokiej są głównie renciści, emeryci, niewielka liczba rolników oraz ludzie pracujący zawodowo. Głównymi źródłami utrzymania mieszkańców jest praca w rolnictwie, renty, emerytury, różnego rodzaju zasiłki, jak również wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia.

Sołectwo jako całość ma raczej skromny, ale czysty wygląd. Posiada niewielkie centrum wsi, w którym zlokalizowany jest sklep, świetlica wiejska, domy mieszkalne oraz kościół. Pozostałe budynki znajdujące się na terenie wsi pełnią głównie funkcje mieszkalne oraz rolnicze. W przeważającej wielkości obejścia są zadbane, nieliczne tylko wymagają remontu. Na terenie wsi występuje tylko budownictwo jednorodzinne.

Wysoka usytuowana jest w sąsiedztwie dwóch gmin – Nowogród Bobrzański i Bobrowice. Wieś położona jest wśród lasów, zieleni, przy prawym brzegu rzeki Bóbr. Dominują gleby słabe.

Wśród zabytków w Wysokiej zobaczyć można kościół z XIV wieku pod wezwaniem Świętej Teresy oraz zabytkową świetlicę wiejską.

Na terenie wsi mieszka ludność napływowa z terenów wschodnich, która przeniosła tutaj swoje tradycje. Raz w roku odbywa się odpust Świętej Teresy. Utrzymuje się tradycja Bożonarodzeniowych Kolędników, jak również święcenie wieńca dożynkowego na koniec zbiorów.

Mieszkańcy wsi najczęściej spotykają się w świetlicy wiejskiej, jak i placu zabaw.

Mieszkańcy posiadają małe rolnictwa indywidualne, zajmują się  uprawą tradycyjnych roślin okopowych, znajduje się jedno gospodarstwo agroturystyczne, które prężnie działa w  okresach letnich, przyjmując kolonie letnie.

Wysoka jest miejscowością dość atrakcyjnie położoną. Świetnie nadaje się na miejsce do zamieszkania, z dala od zgiełku i zabiegania wielkich miast. Znaleźć tutaj można ciszę, spokój i niczym niezakłócone widoki.

Opracowanie nadesłała Pani Sołtys