Na przełomie XVII i XIX w. wybudowano
w Lubięcinie 4 młyny wietrzne - obecnie zachowały się 3 obiekty, najstarszy pochodzi z 1817 r. Obiekty już od stuleci są nierozłączne z krajobrazem Gminy Nowa Sól i stanowią jeden z ciekawszych przykładów budownictwa przemysłowego. Są one kontynuacją żaren obrotowych – najprostszych narzędzi, służących do rozcierania ziarna. Wiatrak – koźlak (1817 r.) jest jednym z najstarszych
w województwie lubuskim. Jego pierwszym właścicielem był Dawid Fiedler, a wybudował go cieśla Gotfryd Breiter z Nowej Soli. Nazwa wiatraka – koźlak - pochodzi od podstawy budowli, którą stanowi pionowa oś, osadzona na czterech skrzyżowanych belach i związana z nimi za pomocą zastrzałów. Taka podstawa nosi właśnie nazwę „kozioł”. Jest to dwukondygnacjowy obiekt
o szkieletowej konstrukcji. Ściany szalowane są deskami, a całość nakryta dwuspadowym, krytym gontem dachem. Długa belka, na której widnieje dotyczący budowy napis, a służąca do obracania wiatraka w kierunku wiatru, przymocowana jest do jego spodniej części. Siłę napędową stanowi wiatr, obracający cztery skrzydła umocowane na głowicy wału napędowego, które za pośrednictwem osadzonych na wale kół palecznych i innych mechanizmów transmisyjnych poruszają kamienie młyńskie.

Wiatrak Koźlak (na zdj. powyżej) ustawiony z lewej strony wylotu szosy prowadzącej z Lubięcina do Konotopu. W końcu XIX w. w rozbudowanej części zainstalowano maszynę parową do napędu młyna. Obecnie w młynie znajduje się restauracja z zapleczem gospodarczym w części murowanej.

Więcej o wiatrakach w Lubięcinie można dowiedzieć się, oglądając film dostępny tutaj.

Więcej zdjęć wiatraków znajduje się tutaj.