Kościół I Klasztor Oo. Franciszkanów P.w. Św. Józefa Oblubieńca Nmp We Wschowie

Opis

 

Jest to jedna z pierwszych fundacji na terenie Polski. Synowie św. Franciszka – Obserwanci, zwani również Bernardynami, przybyli do Wschowy
w 1456 roku, kiedy to mieszczanie
i magistrat ofiarowali zakonnikom teren pod budowę kościoła i klasztoru. Dwukrotnie zmuszeni byli do opuszczenia miasta. Pierwszy raz
w czasie reformacji, gdy w 1558 roku spłonął klasztor, a protestancka ludność
Wschowy nieprzychylnie odnosiła się do dalszego pobytu zakonników. Bernardyni powrócili do miasta dopiero w 1629 roku, przy dużych staraniach starosty Hieronima Radomickiego. Drugi raz wschowski klasztor opustoszał w 1828 roku. Po śmierci dwóch ostatnich zakonników władze pruskie dokonały jego kasaty. Ojcowie Franciszkanie przybyli ponownie do Wschowy dopiero w 1945 roku.

Obecny – późnorenesansowy kościół, wzniesiono w latach 1638 - 1644 z fundacji Mikołaja Tarnowieckiego, według projektu Krzysztofa  Bonadury Starszego.

Prace nad wyposażeniem późnorenesansowego i rokokowego wnętrza trwały do końca XVIII wieku. Znajdujący się w ołtarzu głównym obraz „Zdjęcie z krzyża” jest kopią dzieła Rubensa. Uwagę przyciąga także polichromia, pochodząca z 1745 roku oraz XVIII-wieczne tablice epitafijne i portrety trumienne rodziny Gurowskich. W dobudowanej do kościoła kaplicy (1731 r.) umieszczony został gotycki krzyż z figurą Ukrzyżowanego, który odnaleziono podczas budowy nowego kościoła. Jak odnotowuje kronika klasztorna – chociaż przez 80 lat przeleżał w ziemi, nie uległ zniszczeniu.

 

Źródło informacji i zdjęcia: www.wschowa.pl