Park Miejski W Sławie

Opis

Park Miejski w Sławie jest jednym z większych parków w województwie lubuskim. Obejmuje on powierzchnię ok. 45 ha.

Granice parku wyznaczają od wschodu: Zatoka Miejska Jeziora Sławskiego, od strony zachodniej: założenia pałacowe i kościelne, zabudowania miejskie oraz ul. Głogowska, od północy: ul. Odrodzonego Wojska Polskiego, od południa: ul. Nowosolska.

W strukturze parku wyróżnić można trzy zróżnicowane części:

 1. Dawny ogród ozdobny (pow. 3 ha),
 2. Park krajobrazowy z połowy XIX w., okalający ogród (ok. 30 ha),
 3. Miejska część ogrodu, przylegająca do parku krajobrazowego, rozciągająca się
wzdłuż północnego wybrzeża jeziora.

Obecny park powstał z sadu przypałacowego i ogrodu ozdobnego, urządzonego przy rezydencji Barwitzów von Fernemont (XVIII w.). Zarówno pałac, jak i ogród ozdobny, miał założenia barokowe, a styl włosko-francuski. W roku 1854 Carl – Eduard Petzold zaprojektował w Sławie nową kompozycję o założeniu krajobrazowym. Łącząc dawny ogród przypałacowy
i sad z naturalnym ukształtowaniem terenu, stworzył malowniczy park romantyczny. Centralnym elementem parku był dużych rozmiarów staw, pośrodku którego znajdowała się urocza ,,dzika” wyspa. Dziś, niestety, staw znajduje się w stadium zarastania. Miejsce to nie posiada już tamtego uroku sprzed lat. Cały kompleks parkowy poprzecinany jest siecią licznych ścieżek
i mostków nad kanałami, co zapewnia dobrą komunikację. Znajdowały się tu również budowle ogrodowe, które niestety nie dotrwały do naszych czasów. Park stanowi mozaikę różnych siedlisk roślin
i zwierząt.

W parku zachowało się wiele drzew sadzonych jeszcze za czasów Barwitzów, m.in. znajdujące się na dziedzińcu pałacowym okazałe platany, sosna czarna
o obwodzie 394 cm. (najgrubszy okaz w Polsce i trzeci co do wysokości)
; wiązy, lipy, jesiony i graby. Kilkanaście z nich jest pomnikami przyrody. Pośród drzew ściele się gesty dywan zwartego zimozielonego bluszczu. Można tu spotkać wiele okazów kwitnących, które są pod ochroną. Jest to największe skupisko bluszczu w zachodniej Polsce. W sławskim parku spotkać można różnego rodzaju ptactwo wodno-błotne, traszkę zwyczajną, kumaka nizinnego, ropuchę szarą, zieloną, rzekotkę drzewną, żabę wodną, żabę trawną, jaszczurkę zwinkę, padalca zwyczajnego. Najczęściej spotykanym wężem jest zaskroniec zwyczajny. Bardzo często, spacerując po parkowych alejach, drogę przecinają ,,rozbawione” wiewiórki. Dawniej spotykano tu także żółwia błotnego. Przy każdym wejściu do parku znajdują się tablice informacyjne.

W parku krzyżują się dwa szlaki turystyczne: żółty i zielony. Jeszcze w latach 80 XX w istniała ścieżka zdrowia.

W zachodniej części parku znajduje się pamiątka po grobowcu Carla von Barwitz, ostatniego z rodu (zm. 1884 r). W latach 60 XX w. stał jeszcze w parku jego grobowiec. Dziś, w tym właśnie miejscu stoją trzy głazy narzutowe.

 

Źródło informacji: www.slawa.pl