ROKITNO (Rokytno, Rokitten Gut) - wieś położona przy drodze z Międzyrzecza do Przytocznej, (12 km na północ od  Międzyrzecza i 4 km od Przytocznej). Nazwa Rokitno pochodzi od gatunku wierzby rokita. Jest to nazwa bardzo stara pochodząca z XII lub XIII wieku. Miejscowość malowniczo położona wśród falistych pagórków morenowych. 
W Rokitnie znajduje się Sanktuarium z Cudownym Obrazem Matki Bożej Rokitniańskiej - piękny kościół wzniesiony w latach 1746-1756, muzeum oraz ogród. W budowie jest również Droga Krzyżowa rozciągająca się wśród okolicznych pól i łąk. Sanktuarium to również piękny park z iglakami, dojrzewającymi wiśniami i stawem. To przygotowane specjalnie dla pielgrzymów miejsca modlitewne: Kaplica Matki Bożej Fatimskiej, Ostra Brama, Golgota. To również drewniany domek - pustelnia Pięciu Braci Męczenników Międzyrzeckich. W wielu miejscach biją źródełka, z których można czerpać wodę.
Przystanek PKS, sklepy, Dom Pielgrzyma z jadłodajnią, czynne latem Szkolne Schronisko Młodzieżowe, Dom Opieki Społecznej.
 

HISTORIA:
Rokitno to stara słowiańska osada. Według dawnych pisanych przekazów parafia była tu już w XII w. W 1378 r. wieś stała się własnością opata Mikołaja i bledzewskich cystersów. Od tego czasu wieś łączyły z klasztorem stosunki lenne. Już od 1333 roku istniał tu drewniany kościółek, założony przez biskupa poznańskiego Jana Doliwe.  W 1661 roku świątynia przeszła w ręce bledzewskiego konwentu cystersów. Osiem lat później z Bledzewa przeniesiono tu słynący łaskami obraz Matki Boskiej. Na początku XVIII wieku cystersi rozpoczęli budowę nowego murowanego kościoła, jednak budowla ta nie została ukończona; w 1746 roku rozebrano ją i przystąpiono do wznoszenia zachowanej do dziś późnobarokowej świątyni. Autorem projektu był nadworny architekt królewski, Karol Marcin Frantz. Budowę ukończono w 1756 roku.  Trójnawowy, halowy kościół wzniesiony został na rzucie prostokąta, z trójbocznie zamkniętym prezbiterium od północy. Przy prezbiterium po stronie zachodniej znajduje się zakrystia, po stronie wschodniej - kaplica. Nad całością dominują dwie kwadratowe wieże  zwieńczone klasycystycznymi hełmami z wazonami. Fasada kościoła podzielona została pilastrami. Środkowy, flankowany wieżami ryzalit zwieńczony jest trójkątnym frontonem, ozdobionym alegorycznymi rzeźbami. Posągi umieszczono też w hemisferycznie zamkniętych wnękach po obu stronach ryzalitu. Wnętrza kościoła nakryte są sklepieniami żaglastymi, ozdobionymi osiemnastowieczną polichromią, przedstawiającą  sceny staro i nowotestamentowe. Wyposażenie utrzymane zostało w duchu baroku i rokoka. W ołtarzu głównym znajduje się Obraz Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej. 

Cudowny Obraz Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej
Namalowany w I poł. XVI w. przez nieznanego artystę, przypuszczalnie ze szkoły niderlandzkiej, drewno lipowe, być może fragment większego obrazu Madonny z Dzieciątkiem. Znakiem szczególnym dzieła jest odsłonięte ucho Madonny, stąd tytuł Obrazu. Pierwotnie w posiadaniu osiadłej na Kujawach rodziny Stawickich. Następny właściciel to Wacław Leszczyński - kanclerz koronny Królestwa Polskiego. Po nim Obraz przejął Jan Opaliński - opat bledzewski, który umieścił go w swojej rezydencji, później w kościele bledzewskim, a następnie w specjalnie przygotowanym kościele w Rokitnie. Po wnikliwych badaniach w dniu 4.03.1670 r. Obraz uznano za cudowny. Szczególną opieką otaczał Ikonę król Michał Korybut Wiśniowiecki, który sprowadził ją do Warszawy, zabrał na wyprawę pod Lublin w celu stłumienia buntu szlachty. Rycerstwo Polskie pod przewodem Króla modliło się o zwycięstwo mieczem, zaś jak się okazało, tam na polu bitwy doszło do zawarcia pokoju narodowego. Dowodem królewskiej czci i wdzięczności jest umieszczony na Obrazie biały orzeł z napisem "Daj Panie pokój dniom naszym". Po tym zwycięstwie Boga nad przemocą, Król ofiarował Matce Bożej Koronę królewską, a obraz umieścił w swojej kaplicy na zamku Królewskim w Warszawie. Dnia 24. 11. 1671 r. obraz zostaje przywieziony do Rokitna, i po nocnym czuwaniu w kaplicy polnej uroczyście wniesiony do odnowionego Kościoła.

Jezioro Rokitno
Jezioro to ma powierzchnię 70 ha i głębokość 13 m. Jest ono bezodpływowe o cząstkowej zlewni w obszarze gminy Przytoczna i Pszczewskiego Parku Krajobrazowego. Niegdyś było połączone z jeziorem Lubikowskim. Położone jest ono malowniczo pośród lasów. Woda jeziora, jak również innych pobliskich akwenów, charakteryzuje się dużo przezroczystością, co sprowadza w te strony płetwonurków z całej Polski. Jest to również raj dla wędkarzy, którzy mogą złowić sandacza, szczupaka lub suma, a nawet sielawę czy liczne ryby planktonowe bądź roślinożerne. Stan sanitarny jeziora odpowiada I klasie czystości wody. Nad jeziorem rozlokowany jest ośrodek wypoczynkowy (domki, plaża, sklep).