Średniowieczne dzieje Cisowa (niem. Zissendorf) związane są z Kożuchowem, prawdopodobnie była to jedna z wsi przynależnych do miasta.

Jako własność miasta znalazł się Cisów później w rękach żagańskiego mieszczanina Petera Unglowbe (w jego posiadaniu znajdowała się również Słocina i Podbrzezie Dolne), który w 1349 r. część dochodów ze wsi przekazywał na rzecz szpitala św. Ducha w Kożuchowie (pierwsza wzmianka o miejscowości). Kilkanaście lat później z części wsi wydzielono własność rycerską. W 1388 r. wymienia się bowiem jako właścicieli Nickela i Vincenta, synów Hansa von Unruh ze Stypułowa. W 1563 r. miejscowość znajdowała się w posiadaniu Albrechta von Unruh, potem jego syna Albrechta Młodszego (1616 r.). Kolejni przedstawiciele tego rodu władali Cisowem do II poł. XVII w. Około 1672 r. posiadłość stała się dobrem rodziny von Müllenau, natomiast w 1743 r. wymienia się jako właściciela barona von Goltz. W 1746 r. Cisów zakupił Hans Ernest von Kalckreuth z Podbrzezia Dolnego.

W połowie XIX w. rozbudowany został miejscowy folwark i postawiono wiatrak. W tym czasie część wsi nadal stanowiła własność miasta Kożuchowa. W 1845 r. w części należącej do miasta było 6 gospodarstw i 39 mieszkańców, majątek ziemski obejmował natomiast 16 gospodarstw z 96 mieszkańcami. Na pocz. XX w. Alfred von Kalckreuth sprzedał folwark Paulowi Brose. Jemu należy przepisać budowę w pobliżu zabudowań folwarcznych stylowej willi i założenie niewielkiego parku. W latach 30. XX w. majątek zakupił Otto Rodolle, który opuścił Cisów dopiero w 1946 r. W 1945 r. z kierunku Cisowa posuwały się wojska radzieckie atakujące Kożuchów, że wzgórz cisowskich artyleria prowadziła ostrzał miasta, które zdobyto po kilkugodzinnych walkach.

Po wojnie w folwarku ulokowano Państwowe Gospodarstwo Rolne, które funkcjonowało do lat 90. XX w. Obecnie zabudowania gospodarcze pozostają w ruinie, a willa jest nie zamieszkała. Cisów zamieszkuje dziś 110 osób.