Piskorzno

Opis

Sołectwo Krasnołęg, gmina Krzeszyce; niemiecka nazwa Stuttgardt - nieduża wioska nad Kanałem Roszkowskim, położona między Krasnołęgiem, a Krzeszycami.

Archeologia: Znaleziono tu cmentarzysko kultury unietyckiej (ceramika, całe naczynia, motyka kamienna) z ok. 1500 r. p.n.e. Niemiecka regionalista H.E. Kubach wspomina też o osadzie z okresu słowiańskiego (700-1100 r.)

Nazwa: Niemiecka nazwa nawiązuje niewątpliwie do stolicy Bedenii-Wirtembergii (gdzie
w 1960 r. Kubach wydał swą pracę poświęconą pomnikom sztuki powiatu wschodniotorzymskiego). Polska nazwa  jest chrztem powojennym. Na mapie z 1982 r. występuje jako Piskorzno, zaś w Schem. diec. gorz. z 1988 r. jako Piskorzyn.

Wieś została założona w 1775 r. przez joannitów ze Słońska na terenie  łęgu należącego do tego świeckiego zakonu. Do końca 1778 r. osadzono tu 22 rodziny, którym przydzielono 942 morgi ziemi. W 1782 r. obszar wsi wynosił 1009 mórg, czyli ok. 257 ha.  Z kolei Bratrig podaje dla roku 1801 r. obszar 964 mórg. Było tu wtedy już 36 kolonistów
i 16 komorników. Ziemia tu była bardzo zła. W 1808 r. hodowano 38 koni, 107 sztuk bydła, 6 owiec i 25 świń.

Według opisu Kubacha wygląd wsi był następujący: Obok pastwiska wzdłuż jednej drogi stoją małe, ogrodami otoczone zagrody, często jeszcze szachulcowe i kryte strzechą. Prostopadle do tego biegnie kanał. Wiele prostokątnych zbiorników wodnych porośniętych trzciną (powstały po wydobyciu torfu). W 1939 r. we wsi było 69 gospodarstw domowych. Leśnictwo: W 1809r. wspomniana została leśniczówka. Wg Kubacha, była to Frauenwerder, czyli Gubanie.

Stosunki Kościelne: Zrazu mieszkańcy chodzili na nabożeństwa do Krasnołęgu. Później koloniści mieli własnego kaznodzieję, należącego do kościoła w Krzeszycach. Po 1945r. kościół kat. pozostawił Piskorzno w par. św. Antoniego w Krzeszycach.

Domy: 1778 r. – 22, 1782 r. – 24, 1801 r. –36, 1808 r. – 35, 1982 r. – 16.

Ludność: 1782 r. – 208, 1801 r. - 271, 1808 r. – 283, 1939 r. – 222, 1949 r. –35, 1958 r. – 125, 1970 r. – 98, 1978 r. - 77, 1988 r. – 51.

Przynależność administracyjna: Do 1975 r. wieś należała do pow. sulęcińskiego, wcześniej - wschodniotorzymskiego. W latach 1945-54 była gromadą w gm. Krzeszyce, następnie należała do Gromadzkiej Rady Narodowej w Krzeszycach. W 1972 r. wieś była jeszcze sołectwem.

Liczba mieszkańców w 2006 roku wynosiła 60 (Wikipedia.org).