Kościół św. Mikołaja w Sulęcinie. Literatura przedmiotu przyjmuje na ogół wiek XIV jako czas rozpoczęcia i ukończenia budowy tak korpusu nawowego jak i prezbiterium omawianej świątyni. Niektóre źródła, jak np. Schematyzm przyjmują datowanie wcześniejsze – XIII – wieczne. Budowę kościoła rozpoczęto od wykonania korpusu nawowego, który pierwotnie był dłuższy o co najmniej jedno przęsło w kierunku zachodnim. W trakcie prowadzonego w 1900 roku remontu świątyni odkryto pierwotne fundamenty tej części kościoła, które posłużyły do wzniesienia wieży. Datowanie prezbiterium na wiek XIV potwierdzał charakter – nie zachowanych do dziś – malowideł na wschodniej ścianie, wyobrażających św. Jana pod krzyżem. W 1887 roku znaleziono na wieży kościoła dokument z 1767 roku, mówiący o poświęceniu wybudowanego kościoła przed 400 laty. Trudno powiedzieć, czy data 1367 roku była tylko szacunkowa, czy też dokładnie policzona. Z XIV wieku pochodziła również zakrystia, usytuowana po stronie północnej. Była ona zapewne równowieczna z prezbiterium. Pierwotne sklepienie, zniszczone w pierwszym stuleciu istnienia kościoła, zostało zastąpione na przełomie XV i XVI wieku przez nowe sklepienie gwiaździste. Ślady żeber pierwotnego sklepienia były czytelne jeszcze w okresie międzywojennym. W XV wieku wzniesiono wieżę po zachodniej stronie korpusu nawowego, lokując ją nieco na południe od osi. Z XVI wieku pochodzi wieloboczna wieża schodowa, posadowiona po południowej stronie wieży głównej. Około 1520 roku kościół otrzymał ołtarz z podwójnymi malowanymi skrzydłami. W 1620 roku świątynia wyposażona została w dzwon o średnicy 40 cm. W 1629 roku wybudowano prospekt organowy. W 1655 roku istniejący ołtarz główny rozbudowano w stylu barokowym. W 1656 roku wzniesiono przybudówkę. W 1660 roku kościół otrzymał kolejny dzwon, tym razem o średnicy 90 cm. W 1729 roku nadbudowano wieżę, wieńcząc ją hełmem naczółkowym. W 1855 roku kościół otrzymał kolejny dzwon o średnicy 105 cm. W latach 1899 – 1900 dobudowano klatkę schodową po północnej stronie wieży oraz przedsionek północny. Odnowiono też tynki wewnętrzne, wykonano nowe stelle, wg zachowanych gotyckich wzorców, zbudowano boczne części empory organowej oraz odrestaurowano ołtarz. W czasie działań II wojny światowej kościół bardzo ucierpiał. Zawalone zostało m.in. sklepienie, przykrywające nawę i prezbiterium, zniszczona została więźba i zburzone ostatnia kondygnacja wieży i korona murów obwodowych. Elementy zabytkowego wyposażenia zostały częściowo wywiezione, a częściowo zniszczone lub rozkradzione. Do prac naprawczych przystąpiono już w 1947 roku. W ramach remontu wykonano: uzupełnienia ścian obwodowych i cokołów, sklepienia Kleina, zwieńczenie wieży i jej hełm, tynki wnętrza, więźbę dachową i pokrycie dachu, szalunek stropów, stolarkę okienną i drzwiową. W listopadzie 1951 nastąpiło uroczyste poświęcenie kościoła. W 1952 roku kontynuowano wyposażanie kościoła, m.in. zakupiono kopię obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Około 1966 roku przebudowano prezbiterium i wyłożono posadzkę marmurem.