Zamek Zakonny W Kostrzynie

Opis

Początki zamku w Kostrzynie sięgają pierwszej połowy XIII w., kiedy to zakon templariuszy, któremu Władysław Odonic w 1232 r. darował gród kostrzyński, wzniósł tu swoje obronne założenie. Nie wiadomo jak wyglądał ów najstarszy zamek. Jego pozostałością była południowa cylindryczna wieża o grubości murów dochodzących do 3 m, która została wkomponowana w późniejsze założenia. W 1249 r. Bolesław Rogatka oddał Ziemię Lubuską wraz z Kostrzynem arcybiskupowi magdeburskiemu. W drugiej połowie XIII w. zamek opanowali joannici, którzy wznieśli na założeniu templariuszy pierwsze umocnienia murowane. Zamek składał się wówczas z wieży i przylegającego do niej prostokątnego 33/8 m dwukondygnacyjnego skrzydła. W 1402 r. zamek, drogą kupna, dostał  się w ręce  krzyżaków. W latach 1444-1452 wznieśli  oni  od strony rzeki wielki  dom mieszkalny 43,0/11,5 m i  przebudowali  pozostałą  część zamku.  Zamek posiadał  już zatem dwa skrzydła.W  1455 r. zamek stał się własnością margrabiów brandenburskich. Przebudowa  zamku na  ich siedzibę rozpoczęła  się po 1535 r. i trwała  do końca XVI w. Powstała wówczas  czteroskrzydłowa  zabudowa  z dziedzińcem pośrodku i   czterema  basztami  narożnymi  oraz fortyfikacje  bastionowe  założone na planie  czworoboku. Autorem XVI -wiecznej rozbudowy, połączonej z przekształceniem całego  założenia  i  nadania mu charakteru renesansowego, był architekt włoski Franciszek Giromello. Jednocześnie w drugiej połowie XVI w. Brandenburczycy zbudowali w Kostrzynie nową  twierdzę bastionową.
Tworzyło ją sześć bastionów : Król, Królowa, Księżniczka, Filip - bastiony narożne i Książę, Brandenburgia - bastiony pośrednie. Twierdza ta była świadkiem szczególnie dramatycznych wydarzeń od 4.09.1730 r., kiedy to więziono tu z rozkazu Fryderyka Wilhelma I jego syna, przyszłego Fryderyka II Wielkiego. Osadzony tu został on za podjęcie próby ucieczki spowodowanej tyranią ojca. Pomagający mu w tym przedsięwzięciu przyjaciel młodości Hans Herman von Katte został stracony w obecności Fryderyka II w dniu 6.11.1730 obok kancelarii na terenie fortu Brandenburgia.

W okresie wojny trzydziestoletniej  zamek uległ   zniszczeniu i  dewastacji.  Jego odbudową  i renowacją,   przeprowadzoną w 1690 r., kierował architekt holenderski Kornel van Ryckwaert.  Ponownie  zamek  został   zniszczony w 1758 r.,  w  czasie wojny siedmioletniej. W latach  1820-1825  zamek przebudowany został  na  koszary. W okresie Wiosny Ludów Prusacy więzili w nim polskich oficerów - powstańców z Wielkopolski. W 1945 r. zamek został silnie zniszczony w czasie działań wojennych.

Obecny zaś stan całkowitych ruin (95% zniszczeń) warownia zawdzięcza niespełna dwumiesięcznemu oblężeniu w 1945 r., w wyniku, którego została zdobyta przez Armię Czerwoną. Teren dawnego Starego Miasta, istniejący na obszarze twierdzy, zwany bywa odtąd "kostrzyńskimi Pompejami". Obecnie w odbudowie i rekonstrukcji.