Wieś, której początki sięgają najpóźniej pierwszej połowy XIII stulecia. Położona między dwoma jeziorami obfitującymi w ryby miała w swoich dziejach wątek miejski, kiedy w wieku XVI otrzymała takowe prawa. Jako miasteczko wymieniana jest w źródłach z 1550, 1564 i 1575 roku. Jednak lokacja musiała być nieudana skoro w następnych dokumentach figuruje znów jako wieś. W rozplanowaniu urbanistycznym można zauważyć, że tylko południowa część Bytnicy, gdzie widoczny jest prostokoątny plac rynkowy, musiała przejść etap "miejski".
 
Współcześnie Bytnica, zamieszkiwana przez blisko 1200 osób, jest stolicą jednej z najbardziej zalesionych gmin województwa lubuskiego. Liczne jeziora położone w bliskiej odległości stwarzają wspaniałe warunki do uprawiania aktywnych form turystyki.
Warto zobaczyć:
- Kościół zbudowany w stylu barokowym w latach 1745 - 1750. Pierwotnie musiał się tu znajdować inny, ufundowany w wieku XIII, wymieniany w roku 1308 jako jeden z kościołów diecezji poznańskiej. Podczas reformacji został utracony na rzecz protestantów. Obecna budowla jest murowana z cegły, założona na rzucie trapezu z przylegającą bramką od strony zachodniej. Całość nakrywa mansardowy dach, a nad kalenicą widnieje wieżyczka drewniana, którą wieńczy barokowy hełm i latarnia. Kościół otacza mur z bramami. We wnętrzu wzrok przykuwa barokowy ołtarz i drewniane empory na kolumnach.
- Plebania zbudowana w końcu XVIII stulecia, barokowa, murowana z cegły, parterowa, nakryta naczółkowym dachem.
- Pałac z XVIII wieku, przbudowany w stylu klasycystycznym w roku 1800. Przy pałacu niewielki park krajobrazowy z XIX stulecia.
- Część zabudowy mieszkalnej z XIX wieku, w fasadach której wodoczne są eklektyczne wystroje.

Źródła informacji:
S. Kowalski, Zabytki województwa zielonogórskiego, LTN, Zielona Góra 1987.
http://www.bytnica.zg.pl/bytnica.htm