Bielice

Opis

Bielice (niem. Bielitz) to typowa wieś folwarczna, której zabudowa nigdy nie wyszła poza założenie majątku ziemskiego. Wieś po raz pierwszy wymieniono w dokumencie z 1220 r. (Beliz). W tym czasie wieś mogła już być własnością rycerską, jednak nie zachowały się wzmianki o właścicielach. W 1432 r. wzmiankuje się miejscowego sołtysa - Hansa Roze. Kolejne informacje o wsi pojawiły się dopiero w końcu XVI w., kiedy wymieniono jako właściciela majątku Kaspra von Knobelsdorfa. W rękach tego rodu Bielice pozostawały do połowy XVII w. Przez kolejne dwieście lat wieś wielokrotnie zmieniała właścicieli, były nimi rodziny von Abschatz (ok. 1687 r.), von Seher (do 1705 r.), von Braun (do 1714 r.), von Glaubitz (do 1828 r.), Munk (do 1836 r.), Schultz (do 1844 r.) i Eltester. W 1865 r. posiadłość ziemską zakupił Ernst Heinrich Oswald Nickisch von Rosenegk, którego potomkowie władali Bielicami do 1945 r. Siedziba właścicieli Bielic wspomniana jest w końcu XVIII w.

Niewykluczone, że budowla ta miał swój renesansowy rodowód. W końcu stulecia prócz dworu i folwarku znajdowało się we wsi 10 domów (112 mieszkańców) i wiatrak. W 1844 r. bielicki dwór znajdował się ruinie, wieś liczyła 18 domostw i 100 mieszkańców. Po przejęciu majątku Rosenegk rozpoczął jego modernizację. Wielkim nakładem środków odbudowany został zrujnowany folwark i rozpoczęto budowę rezydencji (prawdopodobnie w miejscu starszego zniszczonego założenia). Budowę siedziby zakończono w 1867 r. Powstał wtedy dwukondygnacyjny, neogotycki pałacyk z wieżą zegarową. Architektura pałacu zdradza dalekie podobieństwo do dworu w pobliskich Drwalewicach, dlatego nasuwa się podejrzenie, że autorem obu projektów był ten sam architekt. Obok pałacu założono rozległy park krajobrazowy, którego autorem był ogrodnik Scholtz z Żar. W park wkomponowany został pobliski staw z wyspą oraz romantyczna grota.

Równocześnie z budową pałacu trwała budowa nowych zabudowań folwarku, które również otrzymały stylową neogotycką bryłę. Po śmierci Ernesta Heinricha Osawlda (1881 r.) majątek przejął Ernst Gotthard Rosenegk, po nim ostatnim właścicielem był Friedrich Rosenegk, który wraz żoną został zastrzelony w Bielicach w 1945 r. (prawdopodobnie przez żołnierzy radzieckich). Na początku XX w. rozpoczęto w pobliżu Bielic eksploatację złóż węgla brunatnego. W okresie II wojny światowej przy kopalni odkrywkowej ,,Emma"' firmy Braun - Kohlengrube Neustadtel - Bielitz utworzono niewielki obóz pracy dla jeńców radzieckich. Administracja kopalni i obozu znajdowała się prawdopodobnie w Bielicach. Wydobycie węgla kontynuowano do początków lat 50. XX w. Po II wojnie światowej w bielickim majątku ziemskim utworzono PGR podległy Kombinatowi PGR w Kożuchowie. W pałacu ulokowano administrację gospodarstwa oraz mieszkania pracowników. Po likwidacji gospodarstwa w połowie lat 90. XX w., pałac był przez pewien czas nie zamieszkany. Obecnie wyremontowany stanowi własność prywatną. W Bielicach jest dziś 108 mieszkańców.