Pierwsza wzmianko o wsi Słocina (niem. Reichenau) pochodzi z 1307 r. (Rydzenaw), kolejna z 1349 r. dotyczy przekazania przez właściciela, żagańskiego mieszczanina Petera Unglowbe, części dochodów dla szpitala św. Ducha w Kożuchowie. Należy przypuszczać, że w tym czasie wieś była już ukształtowaną miejscowością (tzw. ulicówka), a jej początki datują się na II poł. XIII w. W końcu XIV stulecia Słocina, podobnie jak wiele wsi w regionie była podzielona. W 1386 r. jednym z właścicieli był Niczko von Unruh, w 1421r. wymienia się także Nickosa Fustmana. Później cała wieś znalazła się w rękach rodu von Unruh. Ostatnim, związanym ze Słociną przedstawicielem tego rodu był Paul. Po jego śmierci w 1481 r. majątek znalazł się w rękach jego szwagrów Ludwigów, którzy następnie sprzedali wieś miastu Kożuchów. Na początku XVI w. wieś jako lenno zamku kożuchowskiego należała do Hansa von Rechenberga. W imieniu właścicieli władzę we wsi sprawował dziedziczny sołtys, którego zadaniem było pobieranie czynszów.
Około 1546 r. wzniesiono we wsi murowany dwór - karczmę sołtysa, który miał prawo do wyszynku. Budowla w następnych stuleciach była wielokrotnie przebudowywana. Kolejna znacząca zmiana architektury dworu miała miejsce w latach 1799 - 1800. Ukształtowany w średniowieczu układ wsi nie podlegał większym zmianom. W końcu XVIII w. było we wsi 28 gospodarstw, funkcjonowała również gorzelnia. W połowie XIX w. część mieszkańców trudniła się tkactwem. Na przełomie XIX i XX w. wzniesiono we wsi nowy budynek szkoły ewangelickiej z wieżą zegarową. Po likwidacji urzędu sołtysa w 1872 r. majątek sołtysi przeszedł w ręce kożuchowskiego kupca Ehwalda Juliusa Franke. W 1885 r. posiadłość nabył Martin Rahm, potem zarządzali nią Emil Muschner i pastor Ernst Hechert. Od 1931 r. do końca II wojny światowej majątek był własnością Georga Janischa. W Słocinie mieszka dziś ok. 125 osób.