Ciepielów

Opis

W Ciepielowie godnym uwagi obiektem jest dwór zbudowany w XIX wieku na zrębach dworu z XVI wieku i założenie podworskie, położone na zachodnim skraju wsi. Od zachodu i południa założenie otoczone jest polami, od północy graniczy z szosą biegnącą w kierunku wschodnim, po której obu stronach usytuowane są wiejskie zabudowania.
Dawniej w południowej części założenia znajdował się ogród graniczący z budynkiem gospodarczym od wschodu, a lokalną drogą od południa. Teren, na którym znajduje się założenie podworskie, kształtem przypomina trapez. W przeszłości obiekt gospodarczy o potężnych rozmiarach (złożony z kilku przystawionych do siebie budynków) zamykał całą wschodnią granicę, jednak pozostał po nim tylko piętrowy, nieduży obiekt inwentarski. Dwa tego typu obiekty wyznaczają również pierzeję zachodnią i północną obszernego podwórza. Zbudowane są z cegły, podwyższone o niepełnej wysokości kondygnację magazynową i przykryte dwuspadowymi dachami. Wzniesiono je prawdopodobnie w 2 połowie XIX wieku.
W leżący znacznie wyżej niż północna część założenia dwór, skierowany jest fasadą na północ, w stronę podwórza. Dawniej izolowała go od niego rosnąca przed fasadą bujna zieleń. Dwór założono na planie prostokąta (23,5 x 16 m). Obiekt przykryto płaskim dwuspadowym dachem. Dziewięcioosiową fasadę zwieńczono trójkątnym szczytem , po środku którego zobaczyć można tarczę zegara. Z przodu fasady wysunięta jest jej pięcioosiowa partia, do której przylega niewielki taras otoczony balustradą z niewielkim prowadzącymi nań schodami. Wszystkie zamknięte prosto otwory okienne pozbawione są jakiejkolwiek dekoracji. Wyjątek stanowią proste gzymsy nad oknami piętra. Szeroki gzyms, który wyznacza granicę kondygnacji przyziemia i piętra ujęto w dwie profilowane listwy, a pod okapem przebiega szeroki i profilowany pas gzymsu wieńczącego. Zachodnia elewacja dworu jest pięcioosiowa, natomiast elewacje południową pozbawiono jakiegokolwiek detalu.
Trudno wyobrazić sobie pierwotny kształt ciepielowskiego dworu. Już na wstępie oględzin da się zauważyć, że poddawany był on licznym przebudową i zmianom. Jedyną drogą, przez którą możliwe byłoby określenie czasu powstania jego pierwszego rdzenia, jak i bryły, a także sposób przekształcenia jego zewnętrznej architektury i planu jest przeprowadzenie architektonicznych badań. Pokrywające budynek elewacje, jak i wnętrza tynki, zasłaniają zapewne dylatacje bądź też ślady pierwotnych otworów i uniemożliwiają prawidłowe jego rozwarstwienie.
Dziś, odarte z dawnego wystroju i zmienione przez nieudane przebudowy mury obiektu stanowią dom mieszkalny dla kilku rodzin.

Opracowano w oparciu o materiały:
Zabytki Województwa Lubuskiego. – Stanisław Kowalski, Lubuskie Towarzystwo Naukowe,
Zielona Góra 1987r.
Architektura Rezydencjonalna Powiatu Nowosolskiego. – Róża Kąsinowska, Muzeum Miejskie,
Nowa Sól 2003 r.