Gmina Krzeszyce jest położona w północno-zachodniej części województwa lubuskiego w południowej części doliny warciańskiej i na obrzeżach lasów skwierzyńsko-sulęcińskich i wchodzi w skład powiatu sulęcińskiego. Do gminy należą 23 wsie oraz dwa przysiółki, największą miejscowością są Krzeszyce, gdzie mieści się siedziba władz samorządu terytorialnego.
Gmina Krzeszyce – gmina o bardzo zróżnicowanym krajobrazie i topografii terenu oraz małym zaludnieniu (4 700 mieszkańców na obszarze 194 km2). Około 50% powierzchni gminy zajmują Lasy Skwierzyńsko–Sulęcińskie, bogate w runo leśne i zwierzynę łowną. Część lasów leży na wzgórzach morenowych, co znacznie uatrakcyjnia i upiększa krajobraz gminy oraz sprawia złudzenie terenu podgórskiego. Natomiast północna część terenu leży w Pradolinie Warty, której bogactwem są urodzajne pola i znakomite łąki, a także liczne stawy potorfowe z rybami. W rzekach Warcie i Postomii oraz stawach żyją prawie wszystkie gatunki ryb słodkowodnych występujące w Polsce, łącznie ze szlachetnym węgorzem, co stanowi istny raj dla wędkarzy. Rzeki te, z roku na rok, stają się coraz czystsze. Ostatnio, w Postomii, która do Krzeszyc ma jeszcze rwący nurt, pojawiły się pstrągi. Do bogactw gminy należy zaliczyć bardzo dobrej jakości, czystości i w smaku wodę pitną, która pochodzi z podziemnych źródeł. Ponadto występują wspaniałe warunki do agroturystyki. Gminę i miejscowość Krzeszyce charakteryzuje czystość ekologiczna, cisza, spokój oraz małe zaludnienie, co sprawia, że ludzie zmęczeni codziennym życiem, jego tempem, hałasem, tłokiem, zapachem spalin i chloru w wodzie znajdą tutaj odpoczynek i ukojenie. Należy też wspomnieć o tym, że gmina Krzeszyce graniczy z unikatowym w skali europejskiej parkiem narodowym „Ujście Warty”, co sprawia, że warunki ekologiczne i walory przyrodnicze poprawiają się, a to za sprawą uruchomienia nowoczesnej oczyszczalni ścieków w Krzeszycach.
Krzeszyce leżą przy zmodernizowanej drodze krajowej Nr 22 łączącej przejście graniczne w Kostrzynie Nad Odrą z Poznaniem. Jest to najkrótsza trasa łącząca Berlin z Poznaniem, co znacznie podnosi walory gospodarcze gminy. Ponadto Krzeszyce są bezpośrednio połączone z przejściami granicznymi w Świecku i Słubicach, są to niepodważalne atuty dla inwestorów i turystów z kraju i zagranicy. Na terenie gminy znajdują się wszelkie instytucje niezbędne do normalnego funkcjonowania w życiu codziennym i gospodarczym. Należą do nich Urząd Gminy, urząd pocztowy, szkoły, bank (Gospodarczy Bank Spółdzielczy), ośrodki zdrowia, gabinet stomatologiczny, stacja paliw oraz punkty gastronomiczne i noclegowe, Gminny Ośrodek Kultury (GOK) oraz Gminna Biblioteka Publiczna.
Na terenie gminy Krzeszyce, we wsi Rudna, zachował się w dobrym stanie park dworski wraz z budynkami. Wieś Rudna położona jest na południowy wschód od Krzeszyc, przy szosie Sulęcin – Kołczyn, krzyżującej się z drogą krajową łączącą przejście graniczne w Kostrzynie nad Odrą i Poznaniem. Otoczenie wsi stanowi kompleks nadwarciańskich lasów położonych na wzgórzach morenowych.
Tereny podworskie znajdują się w północno-zachodniej części wsi, wraz z dziedzińcem i parkiem tworzą wspólny układ przestrzenny przylegający od południowej strony do niewielkiego jeziora. W skład zabudowań dworskich wchodzą: przebudowany budynek dworski, chlew, stodoła, kuźnia i obora. Na dziedziniec wjeżdża się wprost z głównej drogi wiejskiej. Przez park biegnie wyschnięty rów, dawniej doprowadzający wodę do stawu parkowego. Niestety sam staw jest też wyschnięty, ale nad stawem i rowem rosną olsze i wierzby, dzięki którym jesteśmy w stanie wyobrazić sobie dawną wspaniałość całego kompleksu. Kompozycję parku tworzą: polana położona w centralnej części parku, otwarta na północ w kierunku dziedzińca i na południe w kierunku jeziora. W zachodniej części między polną drogą a wyschniętym stawem rośnie zwarta grupa dębów. Na skraju grupy drzew rosnącej od strony dziedzińca znajduje się dawna kuźnia. W parku został zachowany pierwotny układ ścieżek i drzew. Na terenie parku znajdują się dwa pomniki przyrody, są to dęby szypułkowe o obwodach pnia – 450 i 500 cm.
Architektonicznym dopełnieniem kompozycji parku jest kościół z XVII wieku położony na północnym krańcu jeziora, o konstrukcji ryglowej z XIX-wieczną, murowaną wieżą. Budynek sakralny jest zbudowany w formie prostokątnej bryły z dwuspadowym dachem, ściętym od wschodu, osadzonej na kamiennym cokole. Dawny ołtarz, ozdobiony herbami Waldowów, został na początku XIX wieku zastąpiony amboną.
Kolejnymi obiektami architektonicznymi, które warto zobaczyć są świątynie. Ciekawym zabytkiem jest filialny kościół w Przemysławiu pod wezwaniem Chrystusa Króla. Kościół zbudowano w 1786 r. Pierwotnie była to budowla szachulcowa, wzniesiona na kamiennym otynkowanym cokole. Posiada dwie przybudówki na zakrystię i przedsionek, nad który wznosi się wieża, którą nakryto ośmiobocznym hełmem, zwieńczony chorągiewką pogodową i krzyżem joannickim. W 1978 roku kościół został przebudowany i w obecnej chwili jest budynkiem murowanym. Na pierwotne wyposażenie wnętrza składał się ołtarz ambonowy, organy, rzeźbiona loża panów i pojedyncze stalle. O dwa lata starszy od kościoła jest barokowy dzwon odlany przez firmę ludwisarską braci Fischer z Chojny. Dzwon ten zachował się do dnia dzisiejszego. Budynek pierwotnie był otoczony drzewami, z których zachowały się pojedyncze egzemplarze. Od wschodu kościół graniczy z dawnym zespołem pałacowo-parkowym. Niestety w chwili obecnej zachowały się jedynie fundamenty po pałacu i stodole. Budynek mieszkalny był parterowy z wysokim dachem naczółkowym i pochodził z końca XVIII wieku.
Innym zabytkiem wpisanym do rejestru kultury jest kościół filialny, rzymsko –katolicki p.w. św. Jana Chrzciciela w Muszkowie wraz z terenem przykościelnym. Kościół ten usytuowany jest w centralnej części miejscowości w bezpośrednim sąsiedztwie drogi wojewódzkiej nr 138. Wzniesiony został na miejscu wcześniejszej świątyni – jednak trudno określić rok budowy. Wiadomo, że w 1740r. dokonano remontu kościoła a w 1892r. dobudowano wieżę. Z wyposażenia należy wymienić dzwon spiżowy o średnicy 62 cm wykonany 1649r. przez ludwisarza z Frankfurtu nad Odrą, mechanizm zegarowy z trzema tarczami z XIX w, chrzcielnica, fisharmonia i inne drobne wyposażenia.
Wartą zainteresowania jest też wieś Kołczyn, leżąca nad Lubnią. Jest to wieś wielodrożnicza ze śladami osadnictwa średniowiecznego. Wiadomym jest, że początkowo Kołczyn należał do zakonu Templariuszy. W wiosce znajduje się XVIII - wieczny kościół parafialny pod wezwaniem św. Stanisława Kostki, szachulcowy, z równie wiekową drewnianą dzwonnicą, Dzwonnica w Kołczynie ponadto 6 domów szachulcowych z I połowy XIX w. Natomiast budynek XVII-wiecznego szachulcowego zajazdu, krytego strzechą z podcieniami został przeniesiony do skansenu w Ochli k. Zielonej Góry. Kołczyńska świątynia została wzniesiona w konstrukcji ryglowej i została założona na planie prostokąta o wymiarach 20,5 m x 10,5 m. Na osiach ścian podłużnych usytuowano dwie kwadratowe kruchty otwarte do wnętrza na całej szerokości. Zabytkowy kościół w Kołczynie. Bryłę nawy przykryto dachem czterospadowym a kruchty odrębnymi dachami dwuspadowymi. Wnętrze przykryte stropem belkowo-deskowym, obiegały empory usytuowane przy ścianach podłużnych. W narożniku południowo zachodnim mieściła się zakrystia wydzielona drewnianymi ściankami. Przy ścianie stał ołtarz ambonowy a we wnętrzach krucht znajdowały się schody prowadzące na empory. Natomiast w dzwonnicy umieszczono dzwony, które zachowały się do dziś.
