Gmina położona w południowo-zachodniej części województwa lubuskiego w powiecie żarskim, rozciągająca się na powierzchni 89 km2 (w tym blisko połowę stanowią lasy i grunty leśne), zamieszkana przez około 3,3 tys. mieszkańców. Przez jej teren przebiegają m.in. drogi: nr 18 Berlin - Wrocław i nr 12 z Łęknicy przez Żary, Żagań i dalej aż do Dorohuska. Atutem gminy jest bliskie sąsiedztwo przejść granicznych w Olszynie (22 km) i Łęknicy z Bad Muskau (30 km).
Od 1999 roku gmina współpracuje z jej niemieckim odpowiednikiem Friedrichshain. Zakres kontaktów obejmuje kulturę, sport, wymianę młodzieży i inne wspólne inicjatywy.
Historycznie Lipinki Łużyckie wraz z przyległym terenem związane były z Ziemią Żarską. W okresie państwa wczesnopiastowskiego, za panowanie Bolesława Chrobrego, wchodziły w jego skład, ale już w roku 1032 znalazły się w rękach margarbiów brandenburskich. Trzy stulecia później znalazły się w granicach królestwa czeskiego, a po roku 1815 stanowiły część państwa pruskiego. Pierwsza zachowana wzmianka o tych terenach pochodzi z roku 1329.
Wiele zabytków znajdujących się na terenie gminy sięga swoimi korzeniami epoki renesansu i baroku oraz daje świadectwo panowania na tych ziemiach rodu Schönnaichów. Jedną z najsłynniejszych postaci związanych z tutejszą historią i kulturą był Mikołaj Jakubica (zmarły w Lipinkach w roku 1563), którego uważa się za ojca dolnołużyckiego języka pisanego. W roku 1548 przełożył Biblię z łaciny na język Serbołużyczan.
W okolicach poszczególnych wsi wchodzących w skład gminy nie brak również interesujących obiektów przyrodniczych, z których na uwagę zasługują przede wszystkim: rezerwat łąkowy Wrzosiec położony na południe od wsi Grotów, 700-letni dąb w Zajączku i 170-letni w Suchlebie.