Barokowy pałac byłych właścicieli miasta Jasień zbudowany został w 1780 r. Budynek wykonano z cegły na planie wydłużonego prostokąta. Frontowe wejście do budynku zdobi symetrycznie ułożona grupa broni wraz ze zbroją. Jest to dekoracyjny motyw, spotykany w rzeźbie architektonicznej, rozpowszechniony w epoce renesansu i baroku. Takie dekoracje świadczą o rycerskich tradycjach właścicieli pałacu.
Pałac w ciągu niespełna kilkudziesięciu lat zmieniał swoich właścicieli. W 1776 roku majątek pałacowy nabył Abraham Rabenau. Po nim właścicielami pałacu byli kolejno: od 1791 kapitan Ksaver von Plotz, od 1792 roku hrabia von Schlabendorf, od 1805 kapitan Balthazar Erdman von Zeschau oraz rotmistrz Wilhelm von Rabenau (przejął majątek w 1819 roku).
W 1831 roku dziedzicem majątku Jasień został Ludwik von Rabenau. Przejął on pałac w trudnych dla siebie czasach, zarówno materialnych, jak i rodzinnych. Problemy te sprawiły, że stopniowo zaczął on tracić kontrolę nad swoimi dobrami, co spowodowało, że miasto Jasień przestało być dobrem szlacheckim i ostatecznie uniezależniło się od dworu. Po jego śmierci wdowa po zmarłym zaproponowała miastu kupno pałacu, które nastąpiło w 1881 roku. Po przejęciu pałacu przez samorząd miejski, został on przemianowany na ratusz. Funkcję tę pałac pełnił do 1945 roku.
W latach powojennych budynek był kilkakrotnie poddawany remontom. Jego główna część nadal jednak wymaga gruntownego remontu.
Wraz z pałacem wybudowano około 1780 roku zabudowania folwarczne. Tworzyły je domy robotników i budynki gospodarcze, znajdujące się w najbliższym sąsiedztwie pałacu. Domy i budynki gospodarcze były murowane, parterowe, w zabudowie zwartej. Część budynków przetrwała do dzisiaj, a w miejscu niektórych wybudowano bloki mieszkalne.
Dziś pałac czeka na właściciela, który wykazałby zainteresowanie tą budowlą, i który dokończyłby rozpoczęte remonty. Wiele osób związanych z turystyką regionu, uważa, że obiekt ten doskonale nadawałby się właśnie do działalności turystycznej.
Źródło informacji: www.jasien.pl
Zdjęcie: Wikipedia.org, zgodnie z GNU Licencją Wolnej Dokumentacji.