Kościół wzniesiony został w końcu XVIII lub na początku XIX wieku. Świątynia zlokalizowana pośrodku miejscowości Pielice, przy skrzyżowaniu dróg wiejskich,
w obrębie dawnego cmentarza parafialnego, założona jest na planie prostokątnym na osi wschód-zachód.
Jest to budowla ryglowa, jednonawowa, z nadbudowaną po stronie zachodniej wieżą dzwonniczą. Korpus nakryty został dachem trzyspadowym, wieża - czterospadowym hełmem, krytym dachówką ceramiczną karpiówką. Elewacja zachodnia, przemurowana w końcu XIX wieku cegłą ceramiczną, jest zdobiona kolistymi blendami i tarczą zegarową w zwieńczeniu. Elewacje boczne zakomponowane zostały jako trzyosiowe, wschodnia jako dwuosiowa.
Wewnątrz zachował się historyczny ołtarz, przekształcony w okresie powojennym, drewniana chrzcielnica, pasyjka oraz spiżowy dzwon, wykonany w 1618 roku w ludwisarni Otto Albersa w Gorzowie. Po II wojnie światowej świątynia została przejęta przez katolików i poświęcona w 1956 roku. W wyniku nieprzemyślanego remontu, wnętrze straciło swój pierwotny charakter, poprzez założenie boazerii na ścianach
i stropie.