Jezioro Buszno, podobnie jak cały naturalny krajobraz Łagowskiego Parku Krajobrazowego i okolic, ukształtowane zostało przez ostatnie zlodowacenie

Na zdj. Jezioro Buszno, fot. Stefan Wiernowolski

w fazie poznańskiej, około 18000 lat temu. Jest ono niezwykle malownicze i pod względem przyrodniczym należy do jednych z najcenniejszych akwenów. Wypełnia fragment głębokiej rynny polodowcowej,
a otaczają je wzgórza moreny czołowej
o wysokościach przekraczających 200 m n.p.m.

Wody jeziora należą do najczystszych
w regionie i charakteryzują się stosunkowo niską żyznością (jezioro mezotroficzne).
W klasyfikacji rybackiej zaliczane jest ono do jezior typu sielawowego.

Przy brzegach jeziora rozwija się wąski pas trzciny pospolitej. Miejscami widać też ciemniejsze pasy oczeretu jeziornego. W zacisznych zatokach na powierzchni wody unoszą się owalne liście i piękne kwiaty grzybieni białych i grążela żółtego. Dno porastają bujne łąki roślinności podwod­nej, w tym rzadkich ramienic. Spośród ryb oprócz sielawy, żyją tu także płocie, wzdręgi, leszcze, okonie, szczupaki i węgorze. Ptaki wodne reprezentują: krzyżówka, perkoz dwuczuby, łabędź niemy,
a w dziuplach pobliskich starych drzew gniazduje gągoł. Przy brzegach poluje wydra. Wokół jeziora wyznaczono piesze i rowerowe szlaki tury­styczne.

 

Dane morfometryczne jeziora Buszno:

wysokość lustra wody: 131 m n.p.m.

powierzchnia zwierciadła: 58,7 ha

głębokość maksymalna: 36 m

linia brzegowa: 4,4 km.