Sokola Dąbrowa (Falkenwalde) to duża wieś sołecka, położona ok. 4 km na zachód od Bledzewa. PKS. Sklepy. Kościół parafialny p. w. Wniebowzięcia NMP posadowiony został w północno-zachodniej części wsi. Jest to obiekt murowany, jednonawowy, wieżowy, o neogotyckiej formie architektonicznej, wzniesiony w 1867 r. Obok kościoła kilka nagrobków z II poł. XIX w. oraz figura św. Wawrzyńca z 1869 r. Piękne kasztanowce, lipy i wiązy. Na cmentarzu  zlokalizowanym po północno-zachodniej stronie wsi kilka nagrobków z II poł. XIX w., z monumentalną kapliczką i starodrzewem lipowym. We wsi zachowały się stare domy z przełomu XIX i XX w., a na rozstajach dróg wiejskich XIX-wieczne kapliczki.

HISTORIA:

Wieś o metryce średniowiecznej, wzmiankowana w 1259 r., kiedy to synowie kasztelana międzyrzeckiego nadali cystersom w Zemsku "circa rivulum et Socola dombrowa" (czyli całą dąbrowę na lewym brzegu rzeki Ponikwy). W 1312 r. margrabia brandenburski (Waldemar) potwierdził nadanie wsi cystersom w Zemsku, pod nazwą "Valkenwalde". W dobrach cysterskich (od 1414 r. w Bledzewie) Sokola Dąbrowa pozostawała do pocz. XIX w. W 1807 r. Napoleon I nadał wieś generałowi Grouchy, który posiadał ją do 1813 r., kiedy zarekwirowana została przez rząd pruski i wcielona do domeny Maszkowo. Kościół parafialny w Sokolej Dąbrowie p. w. Wniebowzięcia NMP zbudowano z drewna w 1312 roku. Świątynia przetrwała do 1724 roku. Na jego miejscu w 1847 roku zbudowano nowy kościół w stylu neogotyckim, który konsekrował biskup poznański Jan Dąbrowski. Główny ołtarz w stylu barokowym pochodzi ze starego kościoła. Mensę ołtarza konsekrował w 15 lipca 1902 roku arcybiskup poznański Edward Lisowski. We wsi istniały cegielnia i wiatrak. Sokola Dąbrowa zachowała owalnicowy układ przestrzenny.

Źródło: www.bledzew.pl, http://www.parafia-sulecin.com
Zdjęcia: Staszek Pietkiewiccz