KURSKO (Kurzig), wieś letniskowa, przy lokalnej drodze do Goruńska, ok. 10 km na zachód od Międzyrzecza i 3 km na północ od drogi z Międzyrzecza do Sulęcina. PKS. Sklepy.
Wieś dzieli się na dwie osady: Stare Kursko, położone na wysokim, zachodnim zoboczu rynny nad Jeziorem Kurskim, oraz Nowe Kursko, położone nieco dalej na południowy-zachód, przy nieczynnej linii kolejowej. Wieś jest pięknie położona w strefie malowniczych pagórków morenowych, otoczona lasami i wodami. W okolicy zachowały się pozostałości umocnień Międzyrzeckiego Rejonu Umocnionego (m.in. grupa warowna Shill z podziemnymi koszarami i forteczny most obrotowy).
Miejscowość o średniowiecznej metryce, wzmiankowana w 1260 roku. W Kursku
znajduje się pałac wzniesiony dla Kalckreuthów w końcu XVII wieku, rozbudowany około 1870 roku. Usytuowana w parku krajobrazowym rezydencja wzniesiona została na rzucie prostokąta. Jego wyższa partia środkowa jest dwukondygnacyjna, wieńczący ją trójkątny ogzymsowany szczyt. Partie boczne są niższe, urozmaicone przybudówkami w formie narożnych wież (okrągłej i wielobocznej).
Widok pałacu w dobie świetności i współcześnie
W XVII i początkach XVIII wieku Kursko należało do rodziny Bronikowskich. Portrety trumienne Zygmunta Bronikowskiego, jego żony Anny z Dziembowskich oraz ich dzieci są ozdobą kolekcji muzeum w Międzyrzeczu.
W południowej części wsi, zwanej Nowym Kurskiem znajduje się "nowy" zbór z 1938 roku i podcieniowy budynek remizy strażackiej z początku XX wieku, częściowo szachulcowy.
Jezioro Kursko o powierzchni 77 ha i maksymalnej głębokośći ok. 9 m. Przez akwen przepływa Struga Jeziorna łącząc je z jeziorami Długim, Chycińskim i Zalewem Bledzewskim. Jezioro jest bardzo rybne, ale nie ma tu dobrych miejsc kąpielowych.
Opracowano na podstawie strony
i przewodnika Pojezierze Lubuskie J. Krajniaka
Zdjęcia w galerii Staszek Pietkiewicz
