Gmina Przytoczna położona jest w środkowo-wschodniej części województwa lubuskiego. Jest jedną z 5 gmin powiatu międzyrzeckiego. Graniczy ona z gminami Międzyrzecz, Skwierzyna, Pszczew oraz Bledzew. W skład gminy wchodzi 14 sołectw. Prawie cały obszar należy do zlewni rzeki Warty, jedynie południowa jego część leży w zlewni pośredniej Obry. Gmina ta znajduje się przy drodze krajowej nr 24 Poznań-Gorzów Wlkp.-Szczecin. Przez gminę przebiegają ważne szlaki komunikacyjne. Od zachodniej jej strony należy wyróżnić szlak Berlin-Kostrzyn-Poznań, natomiast od strony północnej wiedzie szlak Szczecin-Poznań.
Gmina obszarowo zajmuje 184,5 km2, co stanowi 1,32% powierzchni województwa lubuskiego. Liczy blisko 6 tys. mieszkańców.
Gmina Przytoczna położona jest na południowej krawędzi Kotliny Gorzowskiej w obrębie pradoliny rzeki Warty. Obszar ten jest częścią północno-zachodniego Pojezierza Lubuskiego. Lokalizacja ta powoduje znaczne zróżnicowanie ukształtowania terenu, szaty roślinnej i gleb. Warto także wspomnieć, że topografię gminy urozmaicają dolinki, zbocza i oczka polodowcowe. Gmina Przytoczna ma charakter typowo nizinny. W jej części zachodniej i środkowej występują pagórki i równiny, zaś część północna objęta jest doliną Warty. Rzeźba terenu wywiera bezpośredni i pośredni wpływ na rozwój rolnictwa.
Gmina Przytoczna położona jest w jednym z najbardziej zalesionych zakątków kraju. Obszary leśne położone są w Nadleśnictwie Międzychód i Międzyrzecz. Zajmują one obszar 7207 ha a lesistość wynosi 39,1% powierzchni. Spotkać tu można wiele różnych zbiorowisk leśnych, przeważają jednak bory sosnowe suche, świeże i mieszane świeże.
Grunty leśne nie tworzą zwartego kompleksu. Najmniejsze powierzchnie lasów występują w północnej części, północno-wschodniej, środkowo-zachodniej i środkowej gminy. W drzewostanie przeważającym gatunkiem jest sosna (ok. 91% wszystkich gruntów). Tereny podmokłe porastają olsy, łęgi czy grądy, które przepięknie prezentują się wiosną i jesienią. Inne często spotykane gatunki drzew leśnych to: brzoza, olsza, świerk, dąb, lipa, topola, modrzew, daglezja i jesion a nawet cyprysik Lawsonia. Lasy przyciągają rzesze amatorów zbierania jagód, grzybów, malin i jeżyn. Największe oblężenie obszarów leśnych jest jesienią kiedy to tłumnie przybywają grzybiarze z województw opolskiego, łodzkiego czy dolnośląskiego.
Atrakcyjnie przedstawia się także fauna. Turysta może spotkać się oko w oko z sarną , dzikiem, bobrem, jeleniem, lisem, zającem czy kuropatwą. Z gatunków zagrożonych wyginięciem należy wymienić: wydrę, żurawia, orła bielika, bociana czarnego a także największego dzięcioła Europy – dzięcioła czarnego.
Szczególne ochronie podlegają drzewa-pomniki przyrody, takie jak: cis pospolity, lipa drobnolistna, buk pospolity, klon-jawor oraz aleje dębów szypułkowych znajdujących się na odcinku drogi Krasne Dłusko - Nowa Niedrzwica (86 sztuk). Drzewa te znajdują się także w południowo-wschodniej części obszaru. Na terenie sołectwa Rokitna., w 190 letnim drzewostanie 2 ha lasu istnieje rezerwat czapli siwej. Ochronie podlega także Pszczewski Park Krajobrazowy, którego część znajduje się w południowej części gminy.

NAJCIEKAWSZE ZABYTKI:
Goraj - kościół w stylu barokowym z XVIII w.
Chełmsko - kościół z XVII wieku, przebudowany w XIX w. 
Wierzbno - kościół i pałac z XIX w.
Rokitno Sanktuarium Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej, barokowy kościół z 1758 r. z obrazem M.B. Cierpliwie Słuchającej z XVI wieku; Kościół - obecnie Bazylika Mniejsza; niedaleko na wzgórzu stoi kapliczka polna związana z kultem M.B. Fatimskiej (1671 r.)
Krobielewo - szachulcowy kościół z XIX wieku.
Twierdzielewo - kościół z 1905 r.
Przytoczna - kościół z 1870 r. i dwór z II połowy XVIII w.