Pałac w Rogach powstał w latach 1906-1913 i pierwotnie był letnią rezydencją mieszkalną lub „zameczkiem” myśliwskim Adolfa Friedricha Augusta von Waldow. Szczęśliwie jednak w czasie swojej już niemalże stuletniej historii ulegał niewielkim przeobrażeniom przestrzenno–funkcjonalnym, dzięki czemu 27 kwietnia 1979 roku został wpisany do rejestru zabytków.
Pałac z początku XX wieku nawiązuje do typu XIX-wiecznej rezydencji romantycznej z wieżą widokową. Usytuowany nad brzegiem jeziorka Zofiówka.
Miejscowość Rogi (z niem. Sophienwalde) położona jest obecnie na terenie gminy Lubniewice, która w województwie lubuskim uchodzi za „Turystyczną Perłę Ziemi Lubuskiej”. Ówcześnie Rogi wchodziły w skład dóbr rodziny von Waldow (najstarszy i najznamienitszy z rodów Nowej Marchii). Folwark Rogi założony został w 1773 r. i od początku połączony był ze Stobnem – nie istniejącym już majątkiem i osadą położoną między Rudnicą i Kołczynem. Niemiecka nawa Rogów – Sophienwalde pochodzi od trzeciego imienia żony Adolfa Friedricha III (założyciela przetrwałej do 1945 roku nowszej, lubniewickiej linii rodu von Waldow) Elżbiety Doroty Zofii z d. von Bismarck. Z podań wynika, iż w 1785 r. Rogi zamieszkiwało 6 rodzin, chałupniczych, była mała owczarnia i smolarnia. W 1801 r. po śmierci Adolfa Fryderyka III zarówno Rogi jak i Stobno wyłączone zostało z dziedzicznych dóbr Lubniewice i stało się niepodzielnym lennem nie mającym charakteru rycerskiego, zaś nowy właściciel Achasz Wilhelm August zapoczątkował boczną gałąź lubniewickiej linii von Waldowów zwaną Stobno-Barnimie (Stubbenhagen-Fütstenau). Kolejni panowie Stobna i Rogów nie rezydowali jednak w żadnej z tych miejscowości i zapewne przez cały XIX wiek w Stobnie i Rogach gospodarzyli dzierżawcy. W połowie XIX wieku folwark Rogi obejmował 2407 mórg (615 ha), z czego większość stanowiły lasy.
Przez cały XIX wiek w Rogach nie istniała siedziba szlachecka. Dzieci rodziny von Waldow przychodziły na świat kolejno w Szczecinie, Frankfurcie nad Odrą, Poznaniu i Królewcu, a sam pan na Stobnie i Rogach zmarł w 1906 roku w meklemburskim Donnenwalde w 1906. Jego syn, również Adolf Friedrich August von Waldow, stał się nowym właścicielem majątku i to on postanowił zbudować kilka lat później pałac w Rogach. Według wieści od byłych mieszkańców leśna siedziba przeznaczona była dla upośledzonej umysłowo córki, o czym świadczyć ma napis na fasadzie frontowej – „NON DORMIT QUI ME CUSTODIT” (Nie śpi kto mnie strzeże). Ową córką, według wskazań badaczy była urodzona w 1897 roku Elżbieta Paula Angelika. Pałac jednak w żadnym przypadku nie miał charakteru miejsca odosobnienia, służącego ukryciu kłopotliwego członka rodziny. Wraz z salą balową, salonem ogrodowym, ogromnym reprezentacyjnym hallem czy pokojem pana wskazywał raczej na rolę letniej rezydencji czy zameczku myśliwskiego.
Bliskie sąsiedztwo oraz liczne podobieństwa do architektonicznych form, wzniesionego na krótko przed 1911 rokiem zamku w Lubniewicach nasuwają przypuszczenie, że obie rezydencje von Waldowów są dziełami tych samych architektów.
Adolf Friedrich August II właścicielem Rogów był jeszcze w końcu lat dwudziestych XX wieku, a rezydencja wraz z majątkiem w rękach rodziny von Waldow przetrwały do 1945 roku.
Z kart historycznych wynika, że w 1946 roku w pałacu organizowane były kursy dla drwali leśnych, w latach 1947-1952 pałac pełni funkcję ośrodka wczasowego, a od 1952 do 1976 Technikum Leśnego, następnie prewentorium oraz domu pomocy społecznej dla dzieci upośledzonych.
Od 1976 roku pałac w Rogach sprawuje funkcję ośrodka szkoleniowo-wypoczynkowego. Po generalnym remoncie w latach 1978-79 prowadzi się tutaj szkolenia dla pracowników administracji rządowej, samorządowej, a także organizuje specjalistyczne kursy, szkolenia, seminaria problemowe, kursy i zajęcia. Od lipca do września pałac służy wypoczywającym – organizuje się tu kolonie, wczasy obozy. Świadczone są usługi hotelarsko-gastronomiczne w pełnym zakresie, dla grup turystycznych krajowych i zagranicznych. Realizuje się również różnego rodzaju zlecenia pod indywidualne potrzeby (majówki, pikniki, wesela, bale, komunie, itp.)
