Jest to jedno z największych jezior, położonych na terenie powiatu sulęcińskiego. Znajduje się ono w jego środkowej części, pomiędzy Sulęcinem a Lubniewicami.

Jezioro Lubniewskie jest akwenem pochodzenia rynnowego. Dzięki temu jest ono niezwykle urokliwe, obfituje bowiem w wiele zatok i półwyspów. Szczególnie atrakcyjnym miejscem jest wysepka nazywana "Rybakami".

Jezioro ze wszystkich stron otaczają zapierające dech w piersiach, wysokie i strome wzgórza morenowe. Ich wysokość rośnie w kierunku południowo – wschodnim. Najwyższe wzniesienie zwane jest Lubniewką. Jego wierzchołek znajduje się na rzędnej 142 m n.p.m.

Zbocza wzgórz pocięte głębokimi jarami, o takich nazwach, jak np. Wąwóz Wielki, Żubrowski, Cienki, Sobierajski, usiane są polodowcowymi głazami i porośnięte wspaniałymi, starymi, najczęściej bukowymi lasami. To właśnie te piękne widoki spowodowały, że w okolicach jeziora powstał Zespół Przyrodniczo-Krajobrazowy Uroczysko Lubniewsko.

Akwen ma kilka stałych i okresowych dopływów powierzchniowych. Są to krótkie cieki, spływające ze skłonów otaczających je wzgórz. Trzeba tu wymienić przede wszystkim: Potok Glisno, Potok pod Grodziskiem, Strugę Świerczowską
i Stawki, a także Czerwony Potok. Ostatni strumień płynący bystro pomiędzy kamieniami i wpływający do południowo–zachodniego krańca jeziora jest uznawany za początek Lubniewki. Rzeka ta stanowi jedyny odpływ jeziora i opuszcza go
w krańcu północnym, jako krótki, szeroki na ok. 3,5 m kanał, którym pokonując odcinek o długości 450 m, możemy przepłynąć do pobliskiego jeziora Lubiąż.

Jezioro jest chętnie odwiedzane przez wędkarzy. Można tu spotkać wiele gatunków ryb, a do najbardziej pożądanych należą m. in.: sandacze, okonie, szczupaki, karpie
i linie.

Tekst opracowano na podstawie przewodnika pt."Między Wartą a Pliszką", wydanego przez powiat sulęciński.