Łagowiec (Lagowitz Rtg.), wieś położona w gminie Trzciel w odległości 2 km od trasy A2 o zabudowie zwartej, 214 mieszkańców.
Położenie w strefie morenowej (Wał Bukowiecki) charakteryzującej się obecnością pojedynczych wzniesień lub ich ugrupowań często o dużych różnicach wysokości względnej. Występują wiatry o dość dużym nasileniu z kierunków zachodnich. Nasłonecznienie nie odbiega od średniej krajowej.
Występują przeważnie lasy liściaste oraz mieszane, pastwiska i grunty orne. Przeważają gleby bielicowe klasy III. Na terenie wsi znajduje się park pałacowy z wiekowymi drzewami: buki, dęby, świerki, a na terenie byłego ewangelickiego cmentarza cenne okazy starych kasztanowców. We wsi znajdują się duże zasoby pokładów żwiru oraz staw o powierzchni 1000 m2. Należy zwrócić uwagę na duże zasoby wód podziemnych – głębinowe ujęcie wód podziemnych zasilające 5 okolicznych wsi, tj. 2 tysiące mieszkańców.
Przez Łagowiec przebiegają dwie drogi powiatowe relacji Brójce – Bukowiec oraz Lutol Suchy – Wyszanowo. Pozostałe drogi są drogami gminnymi.
HISTORIA
Miejscowość o średniowiecznej metryce, należała do templariuszy, a od 1312 roku do joanitów. Późniejszymi właścicielami Łagowca byli Bukowieccy z Bukowca (m. in. Jan, wspomniany jako współdziedzic wspólnie z braćmi w Bukowcu i Łagowcu w 1513 r.,) Kolejnymi właścicielami dóbr w Łagowcu byli Ostrorogowie herbu Nałęcz (m. in. Krzysztof, syn Wojciecha i Zborowskiej, wzmiankowany w r. 1559).
W 1755r. siedziba rodziny Szczanieckich herbu Osowit, w wieku XIX miała tu siedzibę rodzina Żychlińskich. W 1884 roku majątek był własnością Hermanna von Żychlińskiego i liczył 850,62 ha.
Więcej: http://teki.bkpan.poznan.pl/index_monografie.html
ZABYTKI I CIEKAWOSTKI
Ozdobą Łagowca do niedawna był drewniany kościół p.w. Św. Jana Chrzciciela, powstały około połowy XVI stulecia, okresowo przejęty przez protestantów. Był to budynek konstrukcji zrębowej, oszalowany, nakryty gontowym dachem. Wzniesiono go na rzucie prostokąta, z węższym prezbiterium od strony wschodniej oraz zakrystią na jego przedłużeniu. Od zachodu do świątyni przylegała szachulcowa wieża, dobudowana w roku 1772. Wieża obudowana była niskim obejściem, wieńczył ją hełm o charakterze iglicy. Ta jedna z najpiękniejszych drewnianych świątyń Wielkopolski została doszczętnie spalona w maju 1997 roku.
Z kościoła w Łagowcu pochodzi jeden z najciekawszych portretów trumiennych w zbiorach polskich - Ewy z Dziembowskich Sczanieckiej vel Sczanieckiej (zmarłej w 1707 roku), właścicielki wsi, siostry pięknej Elżbiety Bronikowskiej, Anny Bronikowskiej, Baltazara i Zygmunta Dziembowskich. W 1870 roku portret wykupił Ludwik Sczaniecki vel Szczaniecki i przeniósł do rodowej siedziby w Łaszczynie. Dlatego dopiero niedawno ustalono jego pierwotne pochodzenie. Ewa była gorliwa dyssydentką, natomiast jej młodo zmarły (w 1673 roku) mąż nawrócił się na katolicyzm przed śmiercią i został pochowany w opactwie cystersów w Paradyżu. Obecnie portret Ewy przechowywany jest w Muzeum Archidicezjalnym w Poznaniu, a Elżbiety w muzeum w Międzyrzeczu. Kościół w Łagowcu należał do protestantów do 1718 roku. W jego pobliżu położony jest nieduży park krajobrazowy z drugiej połowy XIX wieku, z aleją grabową i cisową, która jest pozostałością starszego regularnego układu. Pałac nie istnieje. Spalony kościół odbudowano w 2000 r.
Na okolicznych wzgórzach do lat dziewięćdziesiątych znajdowała radziecka baza radarowa, budząca niepokój mieszkańców okolicznych miejscowości, podejrzewających, że będzie ona (w wypadku wojny) celem ataku rakietowego wojsk NATO.
Współczesny Łagowiec to cicha, ładnie położona miejscowość, zlokalizowana na krawędzi wzgórz ciągnącego się obok Wału Bukowieckiego. Stanowi doskonały cel wypraw rowerowych. We wsi panuje duże bezrobocie, a dostępne miejsca pracy oddalone są w większych miejscowościach o około 20 km. Ze względu na ukształtowanie terenu przewiduje się na terenach okalających wieś budowę parku elektrowni wiatrowych. Gospodarze gminy stworzyli plan rozwoju wsi pt. „Łagowiec – wieś otwarta i przyjazna dla wszystkich, centrum aktywnego życia kulturalnego i rekreacji”. Życzymy powodzenia!
Na podstawie opracowania Krzysztofa Jodłowskiego i Doroty Matyaszczyk
(Wielkopolski Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego w Poznaniu),
http://www.informix.gower.pl/miedzyrzecz_strony/lagowiec/lagowiec.htm
oraz materiałów gminy Trzciel.
tekst nadesłał: Staszek Pietkiewicz