Obrzyca jest prawobrzeżnym dopływem Odry. Za początek tej rzeki przyjmuje się jeden z jej górnych dopływów – Czernicę. Tak zdefiniowana Obrzyca ma długość całkowitą 65,9 km. Niektórzy uważają, że rozpoczyna ona swój bieg od wypływu z Jeziora Sławskiego. Ujście Obrzycy znajduje się w pobliżu wsi Cigacice.

Poniżej ujścia Gniłej Obry fot. Wojciech Zieleniewski

Rzeka płynie przez Pojezierze Sławskie i Kotlinę Kargowską. Ma ona charakter typowej rzeki nizinnej. Sieć dopływów, zwłaszcza lewostronnych, jest bardzo rozbudowana. Wszystkie z nich, w większym lub mniejszym stopniu są zmeliorowane. Do najważniejszych należą: Gniła Obra, Kanał Bojadelski, Kanał Obrzycki, Kanał Borkowski, Kanał Karszyński i Obrzański Kanał Południowy. Koryto rzeki przegrodzone jest kilkoma jazami będącymi głównie elementami systemu melioracyjnego jej doliny. Ostatni z nich ma znaczenie energetyczne i przeciwpowodziowe. Zapobiega on cofaniu się wezbranych wód pobliskiej Odry. Jaz wykazał swoją użyteczność podczas katastrofalnej powodzi, jaka miała miejsce w lipcu 1997 roku. W dolnym biegu Obrzycy, w miejscowości Sadowa wybudowane zostało ujęcie wody dla miasta zielona Góra.
Rzeka opuszcza Jezioro Sławskie w miejscowości Lubiatów płynąc wśród sosnowych lasów. Jej brzegom, aż do ujścia, towarzyszą na przemian zespoły leśne i kompleksy użytków zielonych. W dorzeczu Obrzycy leży wiele jezior. Prócz akwenów, przez które opisywana rzeka bezpośrednio przepływa, jej dopływy łączą ją m. in. z jeziorami okolic Tarnowa Jeziernego, Lubięcina, z Jeziorem Wilczym, Wuszno, Wojnowskie Wschodnie i Zachodnie i Lipie. Tak rozbudowany system rzeczny czyni z Obrzycy stosunkowo łatwy szlak kajakowy. W zależności od

W Podlegórzu fot. Wojciech Zieleniewski

obranej trasy można nim dopłynąć do Odry lub poprzez Jezioro Rudzińskie i Południowy Kanał Obry do Warty pokonując zespół jezior na biegu Obry. Nosi on nazwę Lubuskiego Szlaku Wodnego.
Koryto rzeki jest w różnym stopniu porośnięte roślinami wodnymi. Na niektórych wolniejszych odcinkach roślinność wodna zarasta Obrzycę całkowicie. W biegu dolnym stopień zarośnięcia jest znacznie mniejszy, umożliwiający wygodne wędkowanie. Brzegi cieku w większości są uregulowane, często obwałowane.
Skład gatunkowy Obrzycy jest bogaty zarówno jeśli chodzi o ilość gatunków jak i liczebność ich populacji. Zawdzięcza to, w dużym stopniu, kontaktowi z wieloma intensywnie wykorzystywanymi rybacko jeziorami. W rzece występuje większość nizinnych gatunków ryb słodkowodnych m. in.: jaź, kleń, leszcz, wzdręga, krąp, szczupak, okoń, ukleja. Liczny jest również węgorz i miętus, których najlepsze łowiska znajdują się poniżej mostu na drodze Głuchów – Sulechów oraz w okolicach ujścia Obrzycy. W okresie jesiennym łowi się tu po kilkanaście sztuk tych gatunków, również osobników powyżej 1 kg. Dolny odcinek tej rzeki jest także niezłym łowiskiem suma, szczupaka i dużego leszcza migrującego z pobliskiej Odry, dlatego też często organizowane są tu zawody wędkarskie. Jednakże gatunkiem, który zdecydowanie dominuje w Obrzycy jest płoć. Jej wiosenne połowy, zwłaszcza w okolicach Podlegórza, Radowic i Górzykowa są obfite, a niektóre z osobników osiągają wagę dochodzącą do 1 kg.

 

 

źródło: "Wody środkowego nadodrza" B.Najbar, E. Szuszkiewicz, W. Zieleniewski, Zielona Góra 1998.