Biedrzychowice liczą około 300 mieszkańców, sołtysem jest tam Tadeusz Ostrowski (tel. 607 121 159). Miejscowość położona jest na północ od Żar.

Powstanie wsi datuje się na XIII-XIV wiek, jednak już w VIII stuleciu istniało tu słowiańskie grodzisko. Po raz pierwszy wieś wymieniona jest w dokumencie z 1350 roku.

Godnym zobaczenia jest kościół romański, najstarszy zabytek architektoniczny na ziemi żarskiej, jedyna zachowana budowla romańska, której początki sięgają pierwszej połowy XIII w. Wskazuje na to półkolista absyda oraz łuk półkolisty nieznacznie tylko zaostrzony. Prawdopodobnie w XV wieku zmieniono kształt łuku tęczowego z półkolistego na ostry. W 1645 roku dostawiono kruchtę. Zbudowany został z kamienia polnego, a obramienia otworów z cegły. W południowej ścianie nawy umieszczono ostrołuczny portal kamienny, urozmaicony ceramicznymi płytkami z rozterkami.

Na podstawie: Czas architektury zapisany, red. I.Peryt-Gerasimczuk.

Czytaj więcej w dziale Zabytki, na stronie gminy: http://www.gminazary.pl/index.php?id=86&lng=pl

Do Biedrzychowic można dojechać też „żółtym” szlakiem turystycznym Lubsko -Gorzupia Dolna. Opis "żółtego" szlaku: http://szlaki.pttk.pl/lubuskie/szyszyna01.html

Warto zobaczyć Ścieżkę przyrodniczo-dydaktyczną Dolna Szyszyny

Na północnym skraju powiatu żarskiego, w odległości 11 km od Żar, pomiędzy słynnym z archeologicznych wykopalisk Wiciną, a Białowicami – położona jest malownicza wieś Biedrzychowice. Wieś uznawana jest za jedną z piękniejszych na terenie ziemi żarskiej. Przez wieś przepływa przepiękna rzeka Szyszyna wijąca się w głębokich wąwozach. W jej bezpośrednim sąsiedztwie istniało grodzisko zamieszkiwane przez ludność serbską w okresie IX-XI wieku, wpisane w roku 1990 do rejestru zabytków. W 1999 roku, z inicjatywy ówczesnego prezesa Ligi Ochrony Przyrody w Żarach, Tomasza Bernackiego, wspartej przez Jana Drygę, wójta gminy Żary i Elżbietę Wieliczko - sołtysa wsi Biedrzychowice, grupa krajoznawców
z żarskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, wytyczyła
i oznakowała jedną z najpiękniejszych ścieżek przyrodniczo-dydaktycznych – Dolinę Szyszyny. Najlepiej zachowana jest część zachodnia parku, gdzie rośnie kilkanaście potężnych 300-400 letnich dębów, a także leciwych klonów. Ścieżka rozpoczyna się za Bieniowem, kieruje na nią biały prostokąt z żółtą przekątną, umieszczony na drzewie przydrożnym. Dróżka leśna prowadzi do starego młyna nad Szyszyną. Rzeczka zbiera wody spod Surowej, Bieniowa, Białowic, Łukaw i Roztok. W dalszej części ścieżki znajduje się owalny wał ziemny wczesnośredniowiecznego grodziska
z VIII wieku. Znajduje się tu również głęboki wąwóz Szyszyny. Na skraju dawnej polany, wśród urozmaiconej roślinności bytuje wiele gatunków ptaków leśnych. Można obserwować: dzięcioły, świergotki drzewne, jemiołuszki, rudziki, kosy, sikorki bogatki, czubatki, wilgi, czyżyki, zięby, gile, kukułki, sójki i gawrony.

Ścieżka jest gęsto oznakowana, co ułatwia wędrówkę. Nieco dalej, na stanowisku zlokalizowanym przy oczku wodnym, na terenie zabagnionym stworzono możliwość obserwacji roślinności wilgociolubnej i płazów. Przechodząc mostem na drugi brzeg rzeki, wśród buków, dochodzi się do zabudowań biedrzychowiskich. Kolejną atrakcją ścieżki edukacyjno-dydaktycznej Dolina Szyszyny jest zabytkowy park z licznymi pomniejszymi pomnikami przyrody. Jest to sześć pomnikowych dębów, klon pospolity o obwodzie 350 cm oraz kasztanowce i sosna czarna. Rośnie tu również potężny dąb o obwodzie 6 metrów, obok którego znajduje się kamienna tablica
i kamienny krąg. Są tu także fundamenty istniejącego niegdyś dworu. Ścieżka kończy się przy drodze asfaltowej, z prowadzącymi po niej żółtym szlakiem turystycznym.